Wśród Apostołów było dwóch Jakubów. Dla odróżnienia nazywani są Większym i Mniejszym, albo też Starszym i Młodszym. Przy tym prawdopodobnie nie chodziło o ich wiek, ale o kolejność przystępowania do grona Apostołów.
Św. Jakub Większy jest tym, który jest wymieniany w spisie Apostołów wcześniej – był powołany przez Jezusa, razem ze swym bratem Janem, jako jeden z Jego pierwszych uczniów (Mt 4, 21): święci Mateusz i Łukasz wymieniają go na trzecim miejscu, a święty Marek na drugim.
Jakub był starszym bratem św. Jana Apostoła; ich ojcem był rybak Zebedeusz, a matką – Salome z Betsaidy (Mt 27, 56). Obaj bracia byli rybakami i mieszkali nad Jeziorem Galilejskim (Tyberiadzkim), prawdopodobnie w Betsaidzie. Św. Jan podaje, że byli wspólnikami św. Piotra Apostoła.
Jakub należał do uprzywilejowanych uczniów Pana Jezusa, którzy byli świadkami wskrzeszenia córki Jaira (Mk 5, 37), przemienienia na górze Tabor (Mt 17, 1nn) oraz modlitwy w Ogrójcu (Mt 26, 37). Był także świadkiem drugiego cudownego połowu ryb, o którym mówi św. Jan w swojej Ewangelii. Żywe usposobienie Jakuba i Jana sprawiło, że Jezus nazwał ich „synami gromu” (Mk 3, 17).
Tradycja podaje, że św. Jakub Większy po Zesłaniu Ducha Świętego udał się najpierw do Hiszpanii, żeby tam głosić Dobrą Nowinę. Z tego też zapewne powodu jest on szczególnie czczony właśnie w Hiszpanii i w Portugalii – jest pierwszym patronem tych krajów. Niezależnie od tego, czy to prawda, był pierwszym biskupem Jerozolimy. Był też pierwszym wśród Apostołów, a drugim po św. Szczepanie, męczennikiem Kościoła (zgodnie z przepowiednią Chrystusa – Mk 10, 39).
W 44 roku Herod Agryppa I, wnuk Heroda I Wielkiego, chcąc się przypodobać Żydom, kazał ściąć św. Jakuba, a potem uwięzić św. Piotra. Euzebiusz podaje jako głos tradycji, że św. Jakub ucałował swojego kata, czym kat tak się wzruszył, że nawrócił się na chrześcijaństwo, ponosząc za to także męczeńską śmierć.
Wg tradycji w VII wieku miano sprowadzić z Jerozolimy do Compostelli w Hiszpanii relikwie św. Jakuba. Nazwa Compostella ma się wywodzić od łacińskich słów Campus stellae (Pole gwiazdy), bowiem relikwie świętego, przywiezione najpierw do miasta Iria, zaginęły i dopiero w IX wieku miał je odnaleźć biskup, prowadzony cudowną gwiazdą. Hiszpańska zaś nazwa Santiago znaczy po polsku święty Jakub. Dwie te nazwy łączy się w jedno, stąd nazwa miasta dziś brzmi Santiago de Compostella. Tam do dzisiejszego dnia jest grób św. Jakuba. W wiekach średnich po Ziemi Świętej i Jerozolimie było to trzecie sanktuarium chrześcijaństwa. W katedrze genueńskiej oglądać można artystyczny relikwiarz ręki św. Jakuba, wystawiany na pokaz podczas rzadkich okazji.
Święty Jakub Większy jest patronem wojowników, robotników, aptekarzy, farmaceutów, kapeluszników, woskarzy, kowali, pielgrzymów, jest opiekunem jabłek i ziemiopłodów, bywa wzywany w modlitwach o pogodę i w przypadku reumatyzmu. Przedstawiany jako apostoł, rycerz i pielgrzym. W kalendarzu liturgicznym jego święto przypada 25 lipca. W tym dniu w naszej parafii jest uroczystość odpustowa.